Afgelopen zaterdag was ik met mjn vader naar de open dag van de TBS Mesdagkliniek in Groningen, maar ondertussen ging het feesten in Winschoten vanwege 200 jaar stadsrechten natuurlijk gewoon door.
Op het Isrealplein was een groot dansfestijn en er was Afrikaanse en Braziliaanse muziek, en elders in de stad was het Zuiderveenfestival gaande, maar dat heb ik dus allemaal laten schieten.
Wat ik wel nog meegekregen heb waren de Brandweerwedstrijden. Ik wist dat die vandaag gehouden werden, maar waar precies hielden ze geheim tot de dag zelf. Om half acht, op de oude brandweerkazerne werd de lokatie bekend gemaakt, maar toen wist ik het al, het Marktplein stond vol.
De brandweervaardigheidstoetsen vonden plaats in een hoekje die ik van boven net niet kan zien. Een stuk of achttien korpsen uit heel Nederland deden mee en tot de middag heb ik ze allemaal aan horen komen.
Het was mei 2014 toen ik naar een open dag van een gevangenis ben geweest. En toen al nam ik me voor om ook eens naar een open dag van de TBS kliniek te gaan. Maar ja. Aanmelden kan in april en de open dag is in mei. En elke keer als ik er aan dacht om even op de website te kijken was ik te vroeg om me aan te melden, of te laat. Jaren versteken en dit jaar had ik mazzel.
Ik was op precies het juiste moment op de website om me nog aan te kunnen melden voor de open dag op 17 mei. Ik ga samen met mijn vader.
Het was fantastisch en zeer indrukwekkend.
Ik volgde precies de navigatie van mijn telefoon en zodoende stond ik voor de grote toegangspoort van de Mesdagkliniek in Groningen. Toch druk ik op de bel, want hier weten ze vast wel waar ik wel moet zijn. Een zeer vriendelijke dame sprak door de praatpaal en had mij ook duidelijk in beeld. Ik had een afslag te vroeg genomen, de parkeerplaats is net even verder.
Er was nog plek, we hadden nog ruim tijd om aan te melden in de tent, en we vroegen een sleutel voor een kluisje. Daar ging de telefoon in en andere spullen, en met alleen de paspoort ging ik me melden. Ze vroegen alleen mijn voornaam en zochten daarop op de lijst. Ik kreeg een oranje papieren polsbandje om met het tijdstip dat ik naar binnen mocht. Daarna was er een meneer die me ging scannen met een ding, en nadat ik me omgedraaid had nog een keer. Ik mocht door, mijn vader ook.
Op het plein wachten, in de zon is dat niet erg, en er kwamen nog best wel veel mensen bij. Toen met de groep mee naar binnen, om een filmpje te zien die korter was dan de aankondiging.
TBS is voor na een gevangenisstraf met als doel een terugkeer in de maatschappij, dat dat even duidelijk is. Als eerste gingen we naar een kerk dat een stilteruimte is, daar waren een pastoor en een humanist en soms is er ook een dominee en er is ook een ruimte voor moslims.
Mooi, netjes en sober, niet uitbundig maar wel een vriendelijke uitstraling. Deze ruimte staat los van de rest van de gebouwen, zoals ook de behandeling los staat van de geestelijke gezondheid.
Daarna mocht ieder zijn eigen pad vervolgen, de pijlen en de deuren waarop stond dat die open zijn. Het is een heel groot complex en overal waren medewerkers die je wat kon vragen, en als je niks wilde vragen dan gingen ze je wel wat vertellen.
Heerlijk buiten in het zonnetje kregen we ook nog een demonstratie te zien hoe ze iemand die niet mee wil werken toch ingepakt en wel meekrijgen in een andere cel. Ondertussen kregen veel mensen een lekker gebakje, waaronder ik.
Mijn vader en ik liepen zo traag dat we ingehaald werden door de volgende groep. Dat geeft niks, dat is juist leuk, lekker de tijd nemen. Toen anderen alweer naar de demonstratie gingen kijken werd het pad voor ons rustiger.
In de gymzaal kan gegymd worden, met klimmuur en wel een heel enthausiaste trainer, maar je zo niks met een bal kunnen daarvoor is het te klein. Er zijn ook handenarbeidlokalen en er zijn zelf dingen te koop die de patienten gemaakt hebben.
Het is ook altijd wel leuk om mee te luisteren wat anderen vragen en wat de antwoorden zijn. Ik had er van te voren niet echt een voorstelling van, want ik weet dat het niet echt een gevangenis is. Ik vind het wel een groot complex, en de cellen die we mochten bekijken zijn zoals cellen zijn, klein.
Na een gratis kopje koffie moest je ook nog weer met het paspoort afmelden, alsof ik binnen zou willen blijven, en na leeghalen van het kluisje alsmede het inleveren van de sleutel in de auto een ervaring rijker weer naar huis.
Ik twijfelde of ik wel zou gaan, en ik ben uiteindelijk wel gegaan. Als ik niet was gegaan had ik er niks over medegedeeld.
In deze sketchvolle theatershow brengt Jim Deddes het volledige JOARDY-universum tot leven. Een avond met de hits Harco en Brian Rompoe, zwaar ongefilterd privémateriaal van Jim en meerdere comedyworkshops van Oscar Aerts (GTST en Costa!). Wees er snel bij want DE JOARDY SHOW gaat ziekelijk hard.
Ik keek even op de website en zag dat er nog wel een plekje voor me vrij was. De zaal bleek redelijk gevuld, het balkon bleef wel gesloten, en het was grandioos. Steeds afwisselende stukken en verwarrend op de juiste manier. Het begon om kwart over acht en om half tien was het afgelopen, en na mijn cola liep ik door de Langestraat weer naar huis.
De kermis opbouwen doen ze als ik ook aan het werk ben. De kermis afbreken doen ze in mijn vrije tijd.
Dit was afgelopen november. Na een week heerlijke herrie en plezier wordt alles weer rustig en gaan de atracties naar de winterstalling. Ach ja, inmiddels zijn ze weer verspreid her en der in het land, en wellicht doen ze deze zomer ook Winschoten weer aan.
Vanaf de langste wandel en fietsbrug van Europa kan men kijken naar het stukje A7 vanaf waar je zo ongeveer 130 mag tot aan de Duitse grens, en men kan ook turen over Winschoterdiep.
Voor aanvang van de voorstelling verscheen er een diaserie op beeld. Met onder andere de mededeling dat je niks mag vastleggen, maar dit was voor aanvang, dan mag het nog.
Als ze oude panden slopen, en nog meer oude panden slopen, en dan nog meer oude panden slopen, dan ontstaat er een groot winderig plein.
Honderd jaar geleden al in gebruik. Waarom de Davidster, we kunnen het niemand vragen. Het is welbekend dat er in Winschoten veel Joden gewoond hebben, dus die hebben dit vast en zeker gemaakt. Maar waarom? Waarom niet?
Zo ongeveer vijftig clubs of verenigingen of andere organisaties presenteren zich in het Stadspark van Winschoten. Er loopt een mooie wandelroute langs en er is eten en drinken en vooral heel veel voor kinderen en ik zag ook nog een steltloper en nog een levend standbeeld.
De route was weer iets anders dan vorig jaar, dat zal vast zijn reden hebben. Het weer kon niet beter, en toen ik aankwam begonnen dansschool net met hun optreden en er was zelfs plek om te zitten. Daarna op mijn gemakje de route gevolgd en gekeken wat er zoal te zien is. Ik heb me nergens bij aangesloten, nog wel wat lekkers gehad bij de asielzoekers en de fietscrossers maar laten schieten.
