Jeugdsentiment
Op de valreep zal ik nog even mededelen wat ik nou precies heb met de smurfen, en hoe het zo gekomen is.
Ik werd geboren in 1974.
En in 1977 kwam Vader Abraham op tv met Het Smurfenlied.
Hij stond achter een tafel en zong dat lied samen met die blauwe schepsels.
Ik vond dat prachtig.
Toen ik een Smurf te koop zag staan moest en zou ik er eentje hebben, en dat lukte.
Toen later de tekenfilms en stripboeken van de smurfen kwamen genoot ik er nog steeds van.
Ze leven met zo`n 100 zieltjes in een perfecte samenleving, heerlijk om in weg te dromen.
Later kwamen die poppetjes op de markt en mijn zakgeld vond zijn doel.
Ik bouwde mijn verzameling uit en kocht ook glazen, snoep, een wekker, badschuim en nog veel meer.
En wat ik graag voor mijn verjaardag wilde hebben was iedereen duidelijk.
Op den duur was de rage een beetje over en was er niks meer te koop.
En ik werd ook ouder en ouder (wie niet?)
Toch doe ik er geen afstand van.
Mijn verzameling staat uitgestalt op twee planken en dat is best zo.
Regelmatig komt er nog wat bij via familie en vrienden.
En als er ergens wat te koop is kan ik het nog steeds niet laten.
Bijna elke vakantie wel een souvenier.
Het zal wel in me zitten of zo.
26 reacties
Hoe zit dat nou met de broekjes van die Smurfjes? Trekken ze die over hun schoenen aan? Ik zie toch duidelijk een schoenzool…
Iedereen heeft zo wel zijn dada. Daar is natuurlijk niks mis mee. Die blauwe schepseltjes vond ik overigens in m’n jonge tijd best ook wel leuk.
Natuurlijk zit het in je. Wat je aantrekt, zit in je; terwijl het omgekeerde ook waar is. Wat je afstoot zit ook in je, maar dan verwerp je het bij jezelf ook. Het is dus mooi dat je de samenleving van de smurfen perfect vindt. Zo zou je onze niet smurfende samenleving vast ook wel willen zien. Ik ook hoor! Ik las ook alle boeken van de smurfen vroeger en spaarde ook die poppetjes. Vader Abraham vond ik minder, maar dat kwam waarschijnlijk omdat ik al ietsje eerder geboren was… 
Iedere gek z’n gebrek zeiden ze bij mij op het werk altijd. Zo heb ik iets met modeltreinen (Schaal N en niets anders!!) 
De 1 postzegels de ander theezaklabeltjes en jij smurfen…. en ik….. spaar hersencellen (ik heb ze nog niet allemaal)
nix mis mee toch? lekker bewaren allemaal, ik heb ook mijn (overigens uiterst kleine) verzameling micro machines (hele kleine autotjes) lekker weer in de vitrinekast gezet. :D
1974: We waren toen net weer twee jaar in Nederland. Mijn bekkie vol in de beugels. Brilletje op mijn neus…en waanzinnig veel meiden op school, die mij niet moesten. Top jaar.
1977, 9 jaar en die smurfen zeiden me niet echt wat. Sorry, maar ik heb wel een hele mooie collectie ruimtelego
Ga je ook wel eens naar zo’n smurfenbeurs? Ik zag dat laatst bij “man bijt hond”. Je bent in ieder geval niet de enige met die smurfenverzamelwoede. ;) Maar was wel grappig om te zien hoe serieus sommige mensen er mee bezig zijn, tellen met gemak € 40 neer voor een smurf met een rood zwembroekje.
Vorige week bij man bijt hond gezien…heel dat huis van die mensen was met smurfen ingericht…ach ja ieder zijn of haar hobby..en dat maakt dan niet uit wat dat is ,,als je er maar lol in hebt..zoals lolsmurf….
Is een gast- of figurantenrolletje in Goldblum’s project niet wat voor jou?
( http://www.thezreview.co.uk/comingsoon/s.. )
wauw, ik had vroegah ook een knuffelsmurf, helaas is die door de hond uit m’n ouderlijk huis (een valse Schotse collie ‘Evil Lassie’) totaal aan gort gerukt. En toen waren er nog maar 99.