Folklorisch
Groningers komen stug over.Niks aan te doen.
Groningers zijn kort van stof.
Groningers kunnen in een paar woorden heel veel zeggen.
Dat is een gave.
We zijn niet bot of chaggerijnig.
We zijn gewoon slim/ handig.
Groningers draaien er niet om heen, we komen gelijk "to the point"
We zijn direkt, geen gelul er omheen.
Niks mis mee.
Voorbeeldje:
Goedemorgen, goedemiddag, goedenavond of goedenacht is ons veel te omslachtig.
Daarbij moet je steeds op de klok kijken welke begroeting het beste past.
Om half twaalf bijvoorbeeld heeft het weinig zin om iemand nog een goedemorgen te wensen, die is dan al bijna om.
Maar voor goedemiddag is het dan nog wat vroeg.
Zo blijf je denken.
Ook het afscheid is problematisch.
Dag, doeg, doei, toedeloe, tot ziens, tot later en weet ik veel wat al niet.
Wij Groningers begroeten en nemen afscheid op een doeltreffende manier.
We gebruiken daarvoor een woord:
Moi
35 reacties
Daarom als ik in Groningen ben, waar men toch niet klok kan kijken, geef ik iedereen een hand. Als groet. Heerlijk, verbaast staan ze dan te kijken. Moi, ik da?!
Dat zeggen ze van Rotterdammers ook hoor, dat die kortaf zijn en direct. En ik ben nog wel altijd zo beleefd…
Dat hoor ik hier de Finnen steeds zeggen: moi. Betekent hallo. Zo nemen ze bijvoorbeeld de telefoon op: moi? Erg noordelijk dus.
Ja mojje, daar moet je toch een geluidsfragment bij doen. Strakts zegt heel den haag moi op ze frans!
Rotterdammers kunnen er ook wat van hoor. Deze wel tenminste. He of hoi is meer dan genoeg. En hoi maar een keer hé, geen twee keer.
Iek ies niet een persoon kennen (buiten meneer smurf) die die moi gebruikt als woord. Iek vind het een vreemde woord. Moi ies zo kort en zo ongezellig. Ies niets voor die Fatima.
Goed man, die ga ik maar hanteren!
Moi!