Pollens
Toen ik bijna 18 was (dus nog 17) ging ik aan het werk.Om de arbeidsvreugde wat te vergroten schafte ik me een transistorradiootje aan.
Wel eentje waarmee ik ook naar de wereldomroep kon luisteren in de vakantie.
Na een paar jaar ging die stuk en toen kocht ik een nieuwe.
Mijn tweede transistorradiootje ging na een tijdje ook stuk, de antenne knapte gedeeltelijk af.
Maar met een stuk koperdraad was dat euvel snel verholpen, en hij doet het er al jaren mee.
Als ik `smorgens van de keet naar mijn werkplek loop neem ik altijd mijn rode bak mee.
Daar zit onder andere een kitspuit in, wat kit, wat stopverf, schuurpapier een flesje terpentinne en meer benodigheden.
(een stopmes, poetsdoekje, schroevendraaien en dergelijke draag ik mee in mijn overalzakken)
Als ik mijn bak meeneem zet ik daar altijd mijn radiootje in, om op de werkplek niks van de Arbeidsvitaminen te missen.
Als ik ga eten neem ik de radio met me mee, de radio is mijn grootste vriend.
Hedenmorgen deed ik hetzelfde als altijd.
Na een bakje koffie stopte ik mijn radio in de rode bak en toog met bak en al naar mijn werkplek.
Ik nam tevens verf en kwasten mee in mijn andere hand.
Bij het te bewerken raamkozijn aangekomen bleek mijn koperdraad plotseling verdwenen!
Die was kennelijk zo de rest van de antenne uitgevallen, want heel erg vast zat het niet.
Ik liep terug om te zoeken, maar vond hem nergens.
Mijn koperdraad leek van de aardbodem verdwenen.
Nergens was die te vinden!
Ik maakte met een hengsel van een lege verfpot snel een nieuwe antenneverlegstuk, en die doet het ook prima.
Maar toch, ik mis mijn koperdraad...
Dat draadje ging, net als mijn transistorradio, mee naar Frankrijk, Andorra, Tsjechie, Finland en Denemarken.
En nu is die weg.
Koper is heel erg gelieft tegenwoordig.
Torens, kerken en andere bliksemgevoeligge gebouwen worden tegenwoordig al leeggestroopt.
Dus ik vrees dat ik mijn koperdraadje nimmer meer zal zien.
Lieve trouwe koperdraadje, ondanks dat je al vervangen bent, ik zal je nooit vergeten!
41 reacties
Als blijkt dat je koperdraadje gejat is dan is het te hopen dat het draadje heel snel flink oxideerd en de dief aardig vergiftigt.Dat zal hem leren!!!.Iedereen moet met z,n tengels afblijven van smurfenspullen.
Koperdieven hebben geen benul van het leed dat ze aanrichten.
Een vraag waar ik mijn hersens over aan het breken ben: waarom laat je de stopverf in het rode bakje en neem je het stopmes mee in je overall?
Wat
Ach jee…..Denk je dat je rest van de week wel zal kunnen werken zónder koperdraadje?
Veel sterkte hoor 
:( .. ik denk dat k vandaag niet naar stage kan.. ik moet dit emotioneel eerst verwerken .. 
.. sterkte! ;)
( Wedden dat hij ergens ligt waar je nog niet gezocht hebt .. haha )
het word ook steeds erger, is er dan niets meer weilig, weten ze niet wat ze mensen aan doen, ik wens je heel veel sterkte dit te verwerken
Koperdraad is tegenwoordig veel geld waard, ze jatten het al van gebouwen met bliksemafleiders, dus ik zou het in de toekomst maar verzekeren, hahahha
Als jij weet hoeveel geld er in koper omgaat.. pfff zelfs in landen als Turkije wordt er teveel geld aan verdient..
Ai, ai, ai… wat informatief begon, eindigt emotioneel… snif…
Wie weet is er nog een vinder die dit logje leest en je weer voorziet van je eigen vertrouwde stukje koperdraad.
Hier in Zwolle staan met grote regelmaat weer berichten in de krant over koperdieven.
Ze moeten vast gedacht hebben dat alle kleine beetjes helpen als je ca. 5 euro de kilo kan vangen.
Tja, als het allemaal jaren al zo goed werkt op koperdraad dan zal je het inderdaad wel missen. Kan me wel iets bij dat gevoel voorstellen. Nostalgie!
Ik schiet vol, sterkte