KoRte wandeling
Onderweg naar huis zag ik bij voormalig hotel De Nederlanden een hele groep mensen staan, waaronder de burgemeester.
En toen wist ik het weer, ik had er over gelezen.
Dit is de zeventiende Holocaust/Shoah-herdenking in Winschoten, en ik besloot om me maar aan te sluiten.
De stille tocht ging de Torenstraat in, langs de coffeeshop en dan linksaf tot we op een gegeven moment bij een nu buiten gebruik zijnde gymzaaltje stil bleven staan, en de gids vertelde dat daar de joden in verzameld werden.
En waar nu die nieuwe huizen staan stond vroeger een school, daar hoorde dat gymzaaltje bij.
De joden moesten vroeger langs het spoor naar het station lopen, wij gaan langs de weg.
Op het station, bij de herdenkingsplaat, wordt een toespraakje gehouden en een minuut stiltje.
De plaat is vies, maar vanwege de verbouwing heeft schoonmaken geen zin.
Daarna wandelen we, twee agenten houden het verkeer tegen, naar de klaagmuur in de Bosstraat, bij de voormalige synagoge en rabinaatswoning, die helaas leeg staat.
De gids vertelt nog even dat de rabinaatswoning ooit eens een ruine was, maar toch volledig gerestaureerd is vanwege de zeer bijzonde gevel, dat is zijn redding geweest.
Er worden bloemen neergeleg, wat teksten gelezen en wederom een minuut stilte.
Dan op naar de Venne, waar wederom een joods monument staat.
Het was best een leuke wandeling, en af en toe zie je mensen door de vensters naar buiten kijken.
En ik kijk ook naar de geveltjes en hoe de tuintjes er bij liggen.
En ik denk aan de joden, die toen van Winschoten naar Westerbork vervoerd werden, en later langs hun eigen woonplaats kwamen, en waar ze soms zelfs stil hebben gestaan, wachtend op ander spoorverkeer.
En dat ze dan zo doorgetreind werden naar ver weg en hun dood.
Bij het monument klinkt muziek, en staat een microfoon opgesteld.
Daarna volgen best wel wat toespraken door best wel wat mensen.
En er worden een heleboel namen voorgelezen en bloemen neergeleg en minuut stilte gehouden en wederom muziek.
Daarna gaan de meeste mensen weer naar het beginpunt, voor een lezing, maar ik ga naar huis.
En ik zie dat de kermis er klaar voor is, dat gaat morgen beginnen, pal onder mijn huiskameraam!
vijftien reacties
“Opdat zij niet vergeten worden”, om hen aan de vergetelheid te onttrekken, zijn de namen van de ongelukkigen verzameld, om hen als mensen, die onder ons hebben geleefd, de toekomende eer te geven, een laatste eer.
Mooi dat je erbij bent gaan staan.
Love As Alwyas
Di Mario
Goed om er af en toe eens bij stil te staan. En wat is nu één minuut? Iedereen kan die tijd wel missen.
Goed dat die tocht er gehouden is, om nooit te vergeten welke verschrikkelijke wreedheden er toen gebeurd zijn.
Sterkte met het naderende kermisgeluid wat er onder je raam gaat komen.
Goed dat er nog zoveel aandacht aan besteed wordt, want je hoeft niet echt ver te reizen om lieden te vinden die zich hetzelfde gedragen als de nazi’s.
zucht
Nooit vergeten wordt er na elke oorlog luid geroepen, maar als je de wereld vandaag bekijkt is daar geen sprake van hé…
Wat bijzonder en goed dat er nog steeds aandacht voor is natuurlijk. Zo val je wel van het ene uiterste in het andere.
Ja, de meeste van hen gingen de dood tegemoet. Je moet er niet aan denken hoe wreed dat is,. Nog erger dat de men er niets van geleerd schijnt te hebben.
Zo’n minuut stilte kan nooit kwaad , jammer dat men in oorlogsgebieden niet een helebóel minuten stilte houdt ,dat zou heel veel slachtoffers schelen.
Maar het leven gaat door en de kermis is er weer klaar voor!
Het is wel goed om eens stil te staan wat er zoal in WO II is gebeurd.
Dat het een les mag zijn voor de mens.
Dat worden drukke dagen voor je raam, hopelijk maken ze het niet te laat. Hans