Pech
Ik reed Winschoten net uit en toen ging het lampje branden, ik moet tanken.
In mijn vorige auto had ik niet zo`n lampje, in deze wel.
En ik tank altijd zodra het lampje gaat branden.
Niet eerder en niet later.
Maar nu reed ik Winschoten dus net uit, en ik moest de snelweg op.
Ik weet dat ik na een paar kilometer al een tankstation tegenkom en ik zoef er op af.
Deze is helemaal zelfbediening, men kan aan de automaat betalen met de bankpas.
Nu weet ik niet precies wat er op het schermpje stond, maar iets van buiten werking.
Warrempel, en ik moet toch benzine hebben.
Bij het tankstation is nog wel een winkeltje, en er is iemand aanwezig, dus ik ga naar binnen.
Ik groet de mevrouw en vertel wat ik las.
"Ah," zei de mevrouw, "vandaar dat ze steeds wegrijden, ik zie ze aldoor wegrijden"
Er was een stroomstoring geweest en ze had de boel weer aangezet, maar ze ging het nogmaals proberen.
Ik ook.
Buiten lukte het me niet om het apparaat weer aan het werk de krijgen, pasje er in, pasje er uit, geen verandering.
De mevrouw kwam ook al naar buiten om te zeggen dat ze het opnieuw opgestart had, maar nu ging ze maar even iemand bellen.
Daar ging ik niet op wachten, ik besloot door te rijden naar het volgende pompstation, een kilometer of 17 verderop.
Niet 130, maar kalmpjes aan, lekker 80 achter een vrachtwagen.
En toen ineens erg langzaam en nog langzamer en ineens staan we met z`n allen in een knots van een file.
Ik zie dat er bij de volgende oprit een ziekenwagen komt aangescheurd en even later komt er een bergingswagen voorbij.
De file is niet stilstaand, maar uiterst langzaam.
De versnelling in de eerste zetten en dan steeds optrekken en afremmen.
En dat is niet fijn met een bijna lege tank.
Even kreeg ik het benauwd.
Ik word kriegelig van dat lampje.
Er is nooit file en ik rij nooit met een lege tank en nu alles tegelijk.
Maar daar is het pompstation al, en de laatste 300 meter durf ik wel over de vluchtstrook en ik voel me onspannen.
Want ik had de hele tijd met samengeknepen billen gezeten, en dat zit niet lekker en helpt geen enkele donder.
Ik tank mijn tank goed vol, kom tot 36 liter, dus had er nog 4 over.
Daarna sluit ik me weer aan in de file en met een volle tank kom ik langs de kop van de file.
Twee personenauto`s en een bestelbusje, gekreukt en gedeukt.
En ik zie de ziekenwagen rustig wegrijden en ik kachel er achteraan.
Ik had het eventjes benauwd met mijn lege tank, maar dat stelt totaal niks voor bij de ervaring die die mensen meegemaakt hebben...
dertien reacties
Tja, die samen geknepen billen doe je toch echt jezelf aan, je kunt ook eerder bij de benzinepomp langs gaan.
Daar heb je wel gelijk in Rene.. een lege tank is niet leuk, een file niet, maar een ongeluk en schade aan lichaam en geest is erger.
Love As Always
Di Mario
In zo’n geval zou ik ook een naar gevoel in mijn onderbuik krijgen…. Maar om in plaats van naar huis of het werk naar het ziekenhuis te gaan lijkt me idd een stuk minder.
Alleen om dát soort dingen uit te sluiten rijd ik nóóit bewust de tank bijna leeg.
Ik ga altijd tanken zodra het metertje over de helft is. Maakt qua prijs immers niets uit en rijdt wél zo rustig.
Waarom zóu ik dit soort risico opzoeken.
Een lege tank rijdt heel vervelend, maar dat is geen pech, maar onhandig! Zelf ga ik nadenken over tanken als de tank nog kwart vol is, als ik dan een lang stuk moet rijden tank ik de auto weer vol, als ik allemaal kleine stukjes moet rijden wacht ik tot ik nog 90 km kan rijden.
Het is ons al een paar maal overkomen dat de tank leeg was en we niet bij een benzinetank stonden. Balen. Maar ach, de hulpdienst van de ANWB heeft het een keer voor ons opgelost en één keer is manlief lopend verder gegaan en kwam uren later met een gieter aan. Dat was echt lachen! Voor mij dan, want ik had mij met een boek prima vermaakt, lekker in de schaduw en hij liep in de snikhete zon. Moet je maar niet zo zuinig zijn was mijn commentaar toen hij zuchtend aankwam.
Je kunt nog flink wat kilometers rijden als het tanken lampje brandt.
Maar het idee, en alles dat dat tegen gaat zitten geeft terecht een vervelend gevoel. Hans