Spuit
Er was een vulling uitgegaan alsmede een stukje kies, en de tandarts had zelf ook nog een gaatje ontdekt.
Dus toen ik eenmaal op de stoel lag nam ik de schildering in het plafond in me op.
Vier vlakken van het systheemplafond zijn niet wit, zij vormen samen een afbeelding, met een mannetje dat zweeft in een grote mond, herkenbaar aan lippen en vooral tanden.
De tandarts heeft het gaatje gevuld en gaat nu met de kies aan de slag.
Ik krijg verdoving en word minutenlang alleen gelaten.
Eigenlijk had ik hier pas moeten beginnen met de beschrijving van het plafond.
Het is een ander plafond dan anders, want deze tandarts is nieuw.
Maar goed, ze zijn zo een tijdje bezig en we horen twee heren op de radio, die babbelen over een nieuwe stroomwapen dat de politie wil gaan gebruiken en ze vragen zich af hoeveel volt het zou zijn en of ze dat op de radio gaan doen.
Hoe dan ook, de tandarts krijgt het niet voor elkaar, hij gaat een foto maken en overleggen.
De kies moet er maar uit.
Nou ja, wat moet dat moet maar wat doet dat me zeer zeg.
De tranen prikken in mijn ogen.
Ik krijg extra verdoving.
Weet ik veel wat hij en zijn assiestente alemaal doen, en wat heeft hij een gek brilletje op.
Het meeste beleef ik met de ogen dicht en het gewrik duurt me veel te lang.
Ik vind dit een moment om te beseffen dat god niet bestaat, want zoiets uitvinden is beulenwerk.
Dit is menselijke beschaving, zo gaan mensen met elkaar om.
We verzorgen onze gebitten, we helpen elkaar, en we betalen elkaar en dat zit toch allemaal wel knap in elkaar.
In dat Groene Kruisgebouwtje dat er stond voorat de schilderswijk er omheen gebouwd is.
Daar lig ik dan, en iets wat ik al 42 jaar met me meedraag wordt van me verwijderd.
Nou ja, voorheen had ik natuurlijk wel een melkgebit, maar deze kies zat vast ook al ergens ingeprogrameerd.
Ik krijg de kies niet mee, ik vraag er ook niet om, ik ben blij dat die er uit is.
De tandarts is me nu aan het naaien, besef ik.
De boel is goed verdoofd, maar toch voel ik het.
En dat is best naar.
Maar ach, in de middeleeuwen ging het er allemaal nog veel ernstiger aan toe.
Ik krijg een watje er op gedukt, moet volgende maand terug komen voor een nieuw ontdekt gaatje op de gemaakte foto en fiets naar huis.
Daar spuug ik het watje uit en kleed me om om naar mijn werk te gaan.
Oja, toen ik de tandartsstoel verliet kreeg ik al twee papieren mee.
De datum van vandaag stond er op en dat mijn kies verwijderd is en hoe daarmee om te gaan.
Minpuntje dat het niet op 1 papier kan, maar toch wonderbaarlijk dat het tegenwoordig allemaal zo bij de hand is.
Ik lig nog op de stoel omhoog te komen en de tandarts heeft de papieren al klaar.
Maar goed, ik woon zowat naast de drogist dus een doosje paracetamol is snel gekocht, want de eerste in te nemen voor de verdoving uitgewerkt is.
Eenmaal op mijn werk vond ik het maar steenkoud vandaag.
Maar dat was dus eigenlijk gisteren.
Tot zover dat wat onsamende gedachten.
tien reacties
Mmmm, ik moet maandag nog naar de tandarts.. ineens heb ik er minder zin in. 
Hoe gaat het nu?
Love As Always
Di Mario
Ja, bij mij ging vorig jaar de laatste verstandkies er uit. Of was dat alweer 2 jaar geleden? Ik weet het niet meer.
Nou, gelukkig, jij bent er weer van af!
Ik meen dat mijn vader mij een keer vertelde dat er vroeger een tandarts in Winschoten was die als bijnaam ‘de slager’ had. Zegt al genoeg over zijn praktijken denk ik…
Oh bah, wat een ellende, maar je hebt het als een kerel doorstaan, complimenten hoor en de pijn is vandaag vast al een stuk minder.
Pff wat heb ik een hekel aan de tandarts
hoor hem nog zeggen dat 1 van mn verstandkiezen eruit moest want die zou vervelend gaan doen. Ik wacht er al 10 jaar op.
In ieder geval is een mooi plafond bij een tandarts prettig voor de patiént, beetje afleiding is nooit weg bij een vervelende behandeling, en dis wás vervelend. Maar meestal genees het snel, zeker als het gehecht is. Beterschap.
Het zal vast wel pijn gedaan hebben, maar ik heb wel genoten van je verhaal. Je geeft het zo mooi weer.
Toen mijn tanden zijn getrokken, al heel veel jaren geleden moest ik ook heel erg huilen en niet van de pijn. Het waren hoe slecht dan ook wel mijn tanden. Ik heb dat kunstgebit altijd heel erg gevonden. Maar sinds 8 jaar heb ik weer vaste tanden en kiezen in mijn mond en is het verdriet en de schaamte voorbij.
Het plafond bij de tandarts het het beste bekeken tijdens een behandeling.
hier hang een tv scherm, ook wel grappig.
Je bent flink onder handen genomen, maar het voordeel is dat je geen last mee van de kies kan krijgen. Hans