KaRRetje
Ik noem een winkelwagentje ook wel een boodschappenkar.
Twee totaal verschillende woorden voor precies hetzelfde, en toch maak ik er nooit gebruik van.
Toen ik van mijn ouderlijk huis naar hier ging verhuizen deed ik dat wel.
Daar helemaal volladen en alhier weer uitladen, het past allemaal net in de lift.
En ik liep dan zo vaak heen en weer en zo verhuisde ik.
In den beginne nam ik er eentje in gebruik voor de wekelijkse boodschappen, maar al snel merkte ik dat ik het ook wel twee tasjes af kon. Eentje bleek toch wat onhandig.
Voorheen ging ik altijd trouw naar de C1000, maar dat pand werd gesloopt dus sindsdien ga ik naar de AH.
Soms op maandag, meestal op dinsdag, en vrijwel altijd tijdens de rustige avonduren.
En dit keer was alles anders dan anders.
Ik fietste langs de MCDonalds en zag dat de MCDrive nog gewoon open was en er staan ook altijd auto`s in de rij.
Maar toen ik de bocht om fietste zag ik dat er helemaal niemand binnen zat, zo leeg, haast onwerkelijk.
En bij de supermarkt aangekomen blijkt, Winkelwagentje verplicht!
Oke, wat moet dat dichterbij gekomen zie ik dat een muntje niet nodig is.
Gelukkig maar.
Ik pak een kar en doe mijn rondje. Alles is er.
Ik rij naar de kassa en parkeer zo dat ik alles er goed uit kan pakken, alleen versper ik de weg en kan er zelf niet meer door.
Onhandig gedoe zeg, doe boel moet helemaal omgedraaid en dat lukt wonderwel.
En als ik dan eenmaal bezig ben met alles etaleren op de lopende band besef ik me pas dat zelf scannen natuurlijk beter de bedoeling is.
Daar staat immers iemand de volgens mij de zelfscanners steeds schoonmaakt.
Maar goed, er zit een kassameisje dus de mogelijkheid wordt me geboden en er zit een groot scherm tussen ons.
Ik werp de boodschapjes meteen in mijn tasjes die ik open in de kar gezet heb.
Geen bonuskaart, ik wil graag pinnen, dus dat doe ik, ik hoef geen bon en zie ineens dat de uitgang afgezet is, waar moet ik langs?
Maar ik zie al de pijlen op de grond die me wijzen door de nooduitgang.
Daar mag ik mijn kar achterlaten maar ik besluit om er mee door te lopen naar de ingang, daar waar mijn fiets ook staat.
Als ik de tassen aan mijn stuur heb hangen wil ik de kar terugzetten bij de andere karren.
Ik zie dan pas het bordje met de mededeling dat deze karren gereinigd zijn, dus ik breng de kar maar weer naar de nooduitgang om ze te zetten bij de gebruikte karren.
Het zal me benieuwen hoe snel dit gaat wennen op deze manier.
vijf reacties
Ik zag van de week in een winkel dat alle zijpaden afgezet waren. Oftewel enorm lang slalommen, ik snap dat ze dingen moeten maar zeg dan ook daar karretje laten enzovoorts.
Het went snel hoor, maar inderdaad ,die karren zijn soms tamelijk onbestuurbaar. Het moet maar voor zolang het nodig is.
Ik moet zeggen dat ik er al redelijk aan gewend ben om zo boodschappen te doen. Ik hoop maar dat het helpt en dat we snel van het virus afzijn.
Love As always
Di Mario