Aan mijn dagboek
Mijn horloge begon langzamer te lopen.
Ik moest steeds op mijn telefoon kijken om mijn horloge bij te zetten.
Dat is natuurlijk niet de bedoeling.
Vroeger ging ik voor een nieuw batterijtje naar de Kijkshop tegenover me, maar die is niet meer.
Bij de juwelier moet ik mijn horloge inleveren en hem na een half uur weer ophalen.
Ik kreeg als tip dat het ook op de markt kan en nog goedkoper is ook.
Vorige week was ik bij familie op bezoek in een vakantiehuisjespark dus ik moest het nog een week zonder de juiste tijd op mijn pols doen, maar deze zaterdag was het zover.
Dus ik nam mijn boodschappentas mee en liep over de markt, opzoek naar een kraampje met horloges.
Ik kon gewoon Gronings praten en toekijken hoe ze het deed en dat koste me vijf euro.
Ik had besloten dat ik ook nieuwe spijkerbroeken nodig had, en genoot eerst nog even van de diverste Shantikoren die op deze dag in de stad waren, op het shantykorenfestival Winschoten.
Ik ga altijd naar de dezelfde zaak, met mannenmode en weet dat ik boven moet zijn.
Binnengekomen groet ik een medewerker en loop de trap op.
Boven is altijd wel iemand, en als er niemand is komt er zo iemand aan.
Ik wandel wat rond, het kraakt lekker en daar komt de medewerker al aan met handenvol kleding.
Ik zeg wat ik zoek, hij pakt wat ik hebben wil. we passen het één en het ander ( ik pas, hij keurt en geeft advies)
Telkens als ik me aan het omkleden ben helpt hij weer nieuwe klanten.
Ik kreeg nog een compliment over mijn T-shirt, en ik vertel dat ik dat altijd koop als vakantieherinnering en dat ik de broeken in deze zaak haal.
Met drie broeken in de hand ga ik naar beneden, naar de kassa.
Achter de kassa staat een meneer die me een compliment geeft met mijn keuze.
Hij vraagt tevens of ik al in het bestand sta, dat is zo, hij vraagt mijn postcode en huisnummer en weet me te vertellen hoe ik heet. Weer een paar punten er bij in de computer.
Op de vraag of ik er een tasje bij wil laat ik mijn tas zien.
,,Hou je tas maar open, ik doe ze er wel in" zegt hij ,,Of, U, moet ik eigenlijk zeggen"
,,Ja," zeg ik, ,,dat klopt, maar ik heb toch al betaald" Want dat was zo.
Daarna wandel ik, via wat Shantykorengezang weer richting huis, meer eerst haal ik beneden nog een maaltijd, wat kaas en bananen, en toen weer naar mijn balkon.
vijf reacties
Ik heb op mijn 20ste de horloge afgedaan en nooit meer omgedaan. Heerlijk vond ik het in het begin.. Nu denk ik er niet eens meer aan. Broeken koop ik ook altijd in dezelfde zaak.
Love As Always
Dimario
Inderdaad op de markt is meestal wel een kraampje waar men snel je horloge kunt laten repareren.
Maar zelf draag ik geen horloge meer, staan in de kast.
Je bent weer het heertje met je nieuwe spijkerbroeken. Hans
Maar naam komt in modezaken nérgens uit de computer rollen, als een bedrijf niets hoeft te bezorgen hebben ze mijn naam en adres niet nodig en krijgen ze dat ook niet. Ik ben nogal op m’n privacy gesteld.
Mijn laatste horloge kon ik levenslang ( van het horloge) batterijtjes halen. Het horloge is allang ter ziele en ik doe het nu al jaren zonder. Gaat prima.
Ik heb een analoog horloge en een smartwatch. Beide lopen ze altijd gelijk. IK vind mijn opwindbare horloge het fijnst.