Gisteren heb ik zo genoten van het fietsen dat ik dat vandaag weer wilde doen. Dit keer niet richting zee, maar naar het westen langs het Winschoterdiep.
Het leukste vind in dan om het diep te volgen via de oude inmiddels gedempte route. Dus langs de Trekweg Winschoten uit, langs Napels, langs Heiligerlee, een schitterend brugje over en dan langs een bos naar het centrum van Scheemda, daar dan doorheen en aan de andere kant verder langs het Winschoterdiep. In Zuidbroek vond ik het welletjes en aldaar keerde ik weer terug.
Nu mag mijn kont even rusten. `sAvonds op mijn balkon zie ik de windmolens staan waar ik langs gefiets ben, aldaar begint de volgende gemeente, en aan de andere kant zie ik op de horizon Duitse windmolens staan.
Ik vertrok ruim op tijd en ik reed in één keer goed dus ik kwam ook ruim op tijd aan. Ik moest thuis eerst even opzoeken waar ik precies moest zijn, ik had wel een adres van een boerderij waar men kan parkeren, en dan per bus naar de lokatie. Maar ik ging per fiets, rechtsreeks naar de lokatie. Ik moest dus zijn bij het geelste dijkgat ter wereld. Ik weet wel meer dijkgaten, maar bekeek de avond te voren welke precies de gele is.
Van ver was het al te zien, er staat een feesttent naast en er is al wat volk. De toegangsweg is afgesloten maar fietsers worden wel toegelaten. Er staan al heel wat fietsen, en na mij komen er ook nog heel wat bij.
Er komt een antieke bus aan, dat zullen de autobijdeboerderijparkeerders zijn. Ik herken de commisaris van de Koning in Groningen en de burgemeester van Oldambt, waar Winschoten de hoofdstad van is.
Om drie uur begint het, na een introductie toespraak mag de commisaris, daarna doet de stadsdichter van Oldambt een gedicht, een zanger met gitaar doet ook eerst een gedicht alvorens hij begint met zingen en gitaar spelen. Op dat moment ebt de aandacht weg en beginnen mensen te kletsen en van de hapjes te snoepen. Daarna komt er nog een meneer met een leuk vlechtje de geschiedenis van de Carel Coenraadpolder vertellen.
Dan is het officiele gedeelte klaar en de bus vertekt weer en een aantal fietsers ook, waaronder ik. Ik besluit door het gat heen te rijden, door de honderd jarige polder en via het Ambozenbosje door Hongerige Wolf en Ganzedijk en Finsterwolde via Blauwestad over de langste fietsbrug van Europa, de Pieter Smitbrug Winschoten weer in.
Ten noorden van Winschoten bevinden zich een aantal dorpen en polders. De laatste polder en meest noordoostelijke polder van Nederland is de Carel Coenraadpolder en die bestaat dit jaar honderd jaar.
De polder kent een rijke geschiedenis en een wijds uitzicht. Tussen de polders bevinden zich dijken. Mocht de zeedijk het niet houden dan zijn deze dijken als reserve. Er zitten wel gaten in de dijken, zodat het verkeer er door kan, en nabij die gaten bevinden zich schotbalkenhuisjes waar ze dan balken in bewaren, en mocht het nodig zijn dan kunnen die balken het gat in de dijk dichten.
Dat is in de loop der jaren wat vervallen en nu weer in ere hersteld. En bij de geelste dijkgat ter wereld viert men vanmiddag de honderdste verjaardag met gedichten en muziek. En het is natuurlijk een fijne fietstocht door het eindeloze landschap en dat zo dicht bij huis. Er zijn wel windmolens in Groningen en de Duitse zie je ook wel, maar dit gebied is beschermd, dit blijft open, hier komen ze niet. (en ook geen kerncentrale mag ik hopen)
Dat we al meer dan honderd jaar droge voeten hebben is ook wel fijn, want ten noorden van Winschoten is de boel meerdere keren compleet verzwolgen geweest door de woeste zee.
Ik toon weer een filmpje van Quandy uit 2010 en dit betrof een paaswandeling.
Die hond heeft me zo gelukkig gemaakt, al toen ik het filmde besefde ik dat ik hier nog mijn hele verdere leven van geniet.
Quandy leefde van 12 september 2007 tot 20 september 2019. Hij kwam bij ons op 9 november 2007 en vanaf toen ben ik hem wekelijks gaan filmen, later maandelijks. In april 2010was hij dus twee jaar, en dit is dus alweer het zoveelste filmpje in de Quandy Binge Wachting Lijst, waar ze dus uiteindelijk allemaal in gaan komen.
Dinsdag in Opsporing Verzocht: nieuwe beelden van voor, tijdens en na schietincidenten op 10, 12 en 13 juli in Oude Pekela (Veerstraat, Feiko Clockstraat) en Winschoten (Marktplein). Kijk op dinsdag 18 juni vanaf 20:26 uur naar Opsporing Verzocht.
Dat las ik her en der op internet, dus ik ging kijken en sluit het hierbij in.
Er zijn inmiddels al twaalf mensen aangehouden, maar nog niet iedereen dus. Maar wat de nieuwe beelden betreft, ik vroeg me in eerste instantie af waarom ze daar nu pas mee komen. En nu vraag ik me af welke beelden dan zo nieuw zijn, want volgens mij had ik alles al gezien.
Maar het kan natuurlijk nooit kwaad om er nog wat aandacht aan te besteden.
Maar er gloort hoop op de horizon. Als een donderslag bij heldere hemel is ineens de Natuurherstelwet goedgekeurd in Europa. En ik zag het nog wel zo somber in.
De Nederlander Frans Timmermans heeft, toen die nog voor Europa werkte, aan die wet gewerkt. Hij moest hem wel heel erg flink afzwakken om kans te maken om hem er door te krijgen.
Nederland, die er wat natuur betreft erg slecht voor staat, volgens de deskundigen, wilde alsnog tegen de wet stemmen, en dan zou er geen meerderheid voor zijn. Christianne van der Wal blijkt toch een wolf in schaapskleren.
Maar in Oostenrijk zit een mevrouw die wel kloten heeft. Toen ze in Europa hoorden dat Oostenrijk een draai zou maken, bleek er wel een meerderheid te zijn, en snel werd de wet uit de ijskast gehaald. Er werd gestemd en hij is er door!
En nu moet Nederland de natuur gaan herstellen! En laat dat nou net zijn wat de aankomende extreem rechtse regering juist niet wil. Die willen het liefst de natuur nog verder kapot maken.
