Vandaag was een zwarte dag voor een tweetal spinnen.
In de ochtend was ik met rode muurverf in de weer, op een flat.
Voor ik daarmee begon veegde ik eerst alle spinnewebben alsmede de spinnen van de muur, en rond het kozijn weg.
Ik was duchtig bezig en had niet in de gaten dat een spin weer bij de muur omhoog gekropen was.
En ik zag hem in een flits en kon de vachtroller niet meer stoppen!
Ik had een spin ondergedompeld in de saus en verpletterd en verwerkt in de muur.
Er was geen redden meer aan, niks aan te doen en snel vergeten maar weer.
In de avond wilde ik eens een bad nemen.
Ik stelde de juiste temperatuur in, gooide er wat badschuim in en zag ineens een spinnetje over de muur wandelen.
Ik besloot om hem met een droog washandje weg te vegen en buiten los te laten.
Mijn veegpoging deed de spin dusdanig schrikken dat ie neerstorte, middenin in mijn waterplas!
Ik ging heel goed kijken, maar zag hem nergens.
Gewoon in een bad stappen waar een spin in zwemt is niet mijn ding.
Dus ik liet het bodempje leeglopen.
Waterverilling en een vermiste spin!
Ik vulde het bad weer en ging even later al mijn zonden van mij afwassen.
Ik werd er wel schoon van, maar dat ik deze dag twee levens verwoest heb zit me nog steeds niet lekker.
Ik sprak gisteren iemand op msn die morgen op vakantie gaat.
Hij liet me zien naar welk hotel, dat zag er aardig uit, maar ik ben geen hotelmens.
Ik ben een campingmens, hij niet, kwestie van opvoeding, denk ik.
Ik ging eens zoeken naar een logje waarin ik het een en ander verklaarde.
Dat heb ik niet kunnen vinden.
Dus bij deze:
Ooit hadden mijn ouders een vouwwagen, waarmee we op vakantie gingen.
Later verkochten ze dat ding, en we gingen voortaan naar appartementen, of een huisje.
Op een gegeven moment wilde mijn broer niet meer mee, en op een ander gegeven moment mijn zusje ook niet meer.
En ik zag het op den duur ook niet meer zo zitten, met mijn ouders mee.
Nou ja, we gingen toen niet meer naar stranden, maar zochten de bergen op, en kastelen en cultuur, en verre vreemde oorden.
Mijn pa en ik hebben wat dat betreft wel dezelfde interesse`s, en ma vindt alles wel best.
Zo gingen we een keer naar Finland, en daar kwamen we in een huisje, in the middle of nowhere!
Saaiheid alom, doodste stilte rond het huisje en nabije omgeving.
Finland was verder prachtig.
We gingen er steeds met een auto op uit, alles bekijken.
En toen we uitgekeken waren verder weg om nog meer te bekijken.
En verderop kwamen we steeds langs een camping, en dat zag er verdomd gezellig uit.
Ik besloot toen om een caravan aan te schaffen, plus een trekhaak!
En vanaf het jaar 2000 ben ik elke zomer weer op diverse campings te vinden.
Groot voordeel is dat ik dan in eigen bed slaap, en niet in een bed waar al vele anderen in hebben gelegen.
Plus dat je ten alle tijden kan vertrekken om het verderop eens van naderbij te aanschouwen, ik zit niet meer vast aan twee weken op eenzelfde plek blijven.
Camperen is de leukste manier om de vakantie door te brengen.
Dit kan wel eens het langste logje zijn dat ik ooit zal plaatsen.
Want er zitten nogal wat interesante links in, mijns inziens.
We leven in donkere tijden, hele donkere tijden.
Rond de eeuwwisseling maakte de VPRO de serie Quidam Quidam, dat speelt in het Nederland van 2020.
De toekomst was al ingezet en zag er gitzwart uit.
En alles wat toen voorspeld is lijkt nog uit te komen ook, en er is niks tegen te doen.
Nederland wordt een land waar niemand meer te vertrouwen is en waar alles en iedereen in de gaten gehouden wordt.
En er is meer, veel meer, de VARA houdt ons keurig op de hoogte met een nieuwe portal http://scan.vara.nl/
Genoeg te klikken dus, en dat klikken doe ik liever dan het klikken dat men vroeger wel verlinken noemde.
Zeggen dat het wel meevalt kan niet meer, want dat is niet zo.
En het argument dat het niks uitmaakt als je niks te verbergen hebt slaat ook nergens op.
Voorheen was iedereen onschuldig tot het tegendeel bewezen is, en dat keert zich nu langzaam maar zeker om.
Das heel gek, aan de ene kant wil ik alle leuke youtubefilmpjes die ik tegenkom even vastleggen op mijn log, en dat zouden er met gemak elke week tien kunnen zijn.
Maar aan de andere kant houd ik er toch rekening mee dat er hier ook nog mensen komen die het wel willen aanschouwen, dus beperk ik me tot drie.
Ik koop al het werk van Wim.T Schippers dat de VPRO uitbrengt op DVD, en heel soms kom ik er online ook fragmenten van tegen.
Victor van Vliet zingt het nummer "Smoke, Gammon & Spinach" in de televisieserie Opzoek Naar Yolanda uit 1984. Victor van Vliet wordt gespeeld door Berny van de Wetering. Verder zijn Wim T. Schippers (Jacques Plafond), Clous van Mechelen (Jan Vos), Kenneth Herdigein (Rik Rollinga) en Cees Schouwenaar (Henk J. Pal) te zien in deze clip.
Reeds in de jaren 70 werd of ben ik geboren, 1974 om precies te zijn.
Toen het 1977 was leerde ik mijn eerste liefde kennen, door en via de radio maar vooral de tv, ik was toen 2 of 3.
En voor dit moment vind ik twee ook wel voldoende eigenlijk.
Ik wilde de kuikens weer eens filmen, om te laten zien hoe ze deze week gegroeid zijn.
En de show werd gestolen, dat heeft ook wel wat.
Wie nog meer wil zien kan HIER kijken
Muziekkeus bij dit filmpje: wat er toevallig net op de radio was toen ik filmde, dus de sena kosten zijn reeds betaald door de KRO.
De plaat is uitgezocht en gedraaid door Frits Spits.
Aan het eind van de 19e eeuw wilden de katholieken in Oost-Groningen, in plaats van een ziekenhuis, een bejaardentehuis stichten. Diverse pastoors hebben vanaf 1899 geld ingezameld.
In dit ziekenhuis bracht ik mijn eerste levensdagen door, is Tessa geboren en is mijn moeder geholpen.
( in de loop van de zaterdag komt moeder weer naar huis)
En via dit paadje wandel ik terug naar huis.
Uniek aan St Lucas is dat het in het centrum ligt.
Oja, als u hier met zulk weer gaat spelen loopt u kans ook in het St Lucas te belanden.
Waar ik momenteel werk woont een alcoholist.
Zo`n man die altijd aardig is, moeilijk te volgen als je er mee praat, en al in de ochtend met bier in de weer.
Deze man heeft ook een hele lieve hond, een grote en die luistert goed.
Tussen de middag vroeg de man of we een broodje overhadden, helaas, het was net op.
Het brood was bestemd voor de hond, want de brokken waren op...
Triest.
`sMiddags bood de man me nog een koud biertje aan, maar dat sloeg ik af.
En ik zet dit allemaal maar van me af, zoiets zie ik wel vaker, en ik kan er niks aan doen.
Het is zielig voor de hond, zielig voor de man, en ook wel zielig voor mij, want ik moet dat allemaal maar aanzien.
Iedereen mag maar een hond nemen, en er mee doen en laten wat ie wil.
Oke, niet voeren staat gelijk aan dierenmishandeling, maar als ze langskomen en hond en baas uit elkaar halen lijkt me dat voor beide partijen slecht.
En ik peins er niet over om een zak brokken mee te nemen, want dan is het eind zoek.
