Vandaag het veslag van vrijdag 27 juli 2007, in de wolken!
Vandaag maar eens naar Malbun geweest, een piepklein plaatsje in het zuidoosten van het land.
Liechtenstein bestaat uit een aantal plaatsen dat in elkaar overloopt, allemaal langs de rijn, maar Malbun
vormt daar een uitzondering op, net als Steg.
Na een grote berg, waar je met een tunnel van 800 meter doorkan, ligt het plaatsje Steig en even verder Malbun.
Dat is tevens de enige weg naar het oosten, en het loopt harstikke dood in Malbun.
In Malbun is niks te doen, behalve alle kanten op wandelen.
En er is een kabelbaan, die brengt je naar 2000 meter hoogte, en daar kan je over de bergtoppen wandelen.
Het uitzicht is verbluffend, en je kan heel ver Oostenrijk inkijken!
Bovenop de berg kwam ik soms wat koeien tegen, en hoewel die vriendelijk snuiven moet ik daar niet zoveel van hebben.
Het pad was erg smal, en in mijn ogen soms zelfs levensgevaarlijk!
Wie zelfmoord wil plegen kan in Liechtenstein ongehinderd zijn gang gaan.
Hoge punten werden aangeven met een kruis, en daar was ik zelfs boven de wolken!
Na een kop koffie weer kabelbanend naar beneden in Malbun en aldaar even een winkeltje bekeken, maar niks gekocht.
Ik vroeg me altijd al af hoe ze daar boven in de bergen wel bouwmateriaal krijgen.
Vandaag kreeg ik antwoord, dat gaat per helicopter!
Een beetje vertellen wat er op de plaatjes staat is overbodig.
U ziet immers zelf wel dat er een helicopter bezig is.
Met een betonbak in de weer.
Langs het kerkje.
En weer terug.
Onderaan leg ik het nog wel netjes uit.
Een man in klederdracht.
En het kerkje staat waterpas!
Er kwam een helicopter aan met twee betonbakken aan een kabel en liet ze een voor een vullen bij een betonmolenvrachtwagen.
Terwijl de een boven geleegt werd vulden ze beneden de ander, de helicopter vloog heel nauwkeurig steeds heen en weer.
Een wonderlijk gezicht, dat de aandacht trok van veel mensen.
Voor het avondeten nog even een rondje gevouwfietst.
Prachtig om te zien, op deze wederom prachtig zonnige dag.
Dit is het verslag van donderdag 26 juli 2007, vakantie te Lichtenstein.
Vandaag was het zomers warm, tot heet, en zijn we de landsgrenzen niet over geweest.
Vanwege de hitte duurde het relaxen bij de caravan ook aangenaam lang, en maakten we daarna een wandeling.
Achter de camping kon je het hek door, een laan op en dan bij een bergwandelpad omhoog.
Ik wilde wel eens weten hoe het daarboven uitzag.
Het wandelen veranderde al snel in omhoog werken, het werd soms behoorlijk stijl.
Op een kruispunt stopte nog een jeep, en de uitsterst vriendelijke bestuurder bood ons een lift aan, hoe aardig!
Maar nee, we maakten juist een wandeling.
We kwamen bij een rivier/waterval, en besloten om het pad er naast te volgen.
Daar kon geen auto of fiets langs, en op den duur was het klouteren geblazen, met handen en voeten een weg
naar boven banen!
En zweten! En drinken ook natuurlijk.
Op een gegeven moment kwamen we weer een pad tegen, dat ging ook alle kanten op, en het meest naar boven.
Het uitzicht was overweldigend! Net als het weer.
Uiteindelijk kwamen we iets van een terugpad tegen, en dat was inderdaad een juiste keus.
Al met al duurde de wandel/beklimming zo`n vier uur, en zaten we `savonds moe maar voldaan op de camping te
genieten van de mooie zomeravond.
Op de camping is een zwembad aanwezig, maar ik houd niet zo van zwemmen.
De receptie van camping mittagspitze is gesloten van 10 tot 17.
Wie ondertussen binnenkomt zoekt maar een plekje en meldt zich later maar, lekker makkelijk allemaal.
Er is ook een winkeltje, maar daar hebben ze niet zo enorm veel.
Brood kan je bestellen.
Buiten, onder het afdak hangt een folder met afbeeldingen van diverse soorten brood.
Daaronder zit een papier vastgeplakt alsmede een pen aan een kettingkje.
En daar kan je dan invullen hoeveel en welk soort brood je wilt, wel even je naam er bij, en morgen is het er.
Een prima service.
Onze douches worden elke avond tussen 21 en 22.3o uur schoongemaakt, maar elders zijn ook douches,
en die bleken nog warmer ook!
Woensdag 25 juli 2007, prachtig zomers weer.
Vandaag togen we eerst naar het diepste zuiden van dit land, alwaar de enige grensovergang met Zwitserland is dat zich
op het land bevindt, alle andere overgangen gaan via de Rijn.
Na het aanschouwen van wat vlaggen en palen, die de grens aangeven een kleine wandeling gemaakt tussen de twee landen.
Voorts toch maar met de auto naar het zuidwestpunt.
En daar was ie dan, de Rijn.
Vorig jaar tijdens mijn vakantie zag ik waar de Rijn ons land binnenkomt, nu zag ik waar die Liechtenstein aanraakt.
Het grootste verschil is dat je bij ons een en al schepen ziet, en daar niks, je kan het waarschijnlijk wel doorwandelen.
Via leuke spectaculaire wandelpaden even een stukje Zwitserland ingesmurfd.
Nadat we dat wel hadden gezien besloten we om van het zuidpunt maar helemaal naar het noordpunt van dit landje af te reizen.
Via de Zwitserse snelweg welteverstaan, een tocht van maar lieft ruim 20 kilomter!!
Bovenin Liechtenstein het drielandenpunt maar opgezocht.
Maar dat bleek nog verdraait lastig, eigenlijk niet te vinden.
Je kan er niet met de auto komen, dus het was maar even of we kwamen langs de douane, die liet ons ongemoeid door.
Links aanhoudend kwamen we al snel bij de volgende douane, nu de grens met Oostenrijk, die liet ons ook ongemoeid door.
Ik zie vooralsnog geen enkel verschil tussen Zwitserland, Liechtenstein en Oostenrijk, maar dat zal komen omdat ik
de landen ook niet echt goed ken.
Hoe dan ook, terug maar weer, weer de grensposten ongemoeid overgestoken en in Liechtenstein maar rechts aanhouden
tot het pad min of meer doodliep, want verboden verder te rijden.
Ik besloot te voet verder te gaan, op zoek naar iets van een drielandenpunt dat nergens aangegeven stond.
Ik bevond me middenin een heus natuurgebied.
Ik vind dat zeer merkwaardig, dit stukje vlakke land is aan de natuur geschonken, en dorpjes hebben ze gebouwd op
steile hellingen!
Ik liep een paar keer verkeerd, en zat al weer in Oostenrijk, dit maal via een voetpad, het controle huisje was
onbemand, maar toch maar weer terug.
En uiteindelijk was ik toch nog opeens op het bewuste punt, wat niet echt een punt is.
Oostenrijk en Liechtenstein scheiden zich, en aan de andere kant van de Rijn is het Zwitserland geblazen.
Maar toch, ik wilde dit punt bezoeken, en dat is me gelukt!
Dag 3, het schiet al op, dinsdag 24 juli 2007
Vandaag maar op zoek naar de hoofdstad van dit land, Vaduz.
Het stond prima aangegeven welke kant je op moest, maar het plaatsnaambordje misten we.
Toen we de Oostenrijkse grenspost zagen keerden we, en ik stelde de navigatie in op een parkeergarage in de hoofdstad.
We waren er dus al doorheen gekomen.
Waar het ene stadje ophoudt begint de volgende, dat loopt allemaal in elkaar over.
Ik kwam nog wat smurfigs tegen (net als een mc) ook in Liechtenstein:
Vaduz is een heel klein schattig stadje, met een heel klein winkelstraatje, met een klein Toerist Information kantoortje.
Daar kregen we wat folders.
We haalden ook nog even wat echte Zwitserse Franks, het wettig betaalmiddel aldaar.
Euro`s nemen ze ook wel aan, maar vakantie is vakantie.
Om 16:00 uur vertrok er zo`n toeristentreintje op luchtbanden, voor een stadsrondleiding.
We togen dus eerst de stad in, en we namen een kijkje bij de voetbalstadion.
In de stad is een replica van het kasteel van de vorsten.
Daarna wilde ik nog even openluchtinternetten, maar dat gratis ding maakte geen verbinding met het internet.
De parkeergarage was overigens gratis, net als de brandschone wc`s overal.
Toen het treintje, dat bracht ons bij het oudste gebouwtje van dit land, een blik op het kasteel van de prins,
langs het voetbalstadion en weer terug.
Onderussen vertelde de luidspreker alles over het land, en alles wat er in alle musea te zien is.
Andere kant van de replica
Daarna met de auto maar even een rondrit gemaakt.
Het kasteel van de prins eens van wat dichterbij bekeken, en toen de bergen in.
We kwamen tot Malbun, op 16oo meter hoogte, daar groeit geen boom meer, en daar hield de weg alsmede het land ook op.
Helaas, tegen Oostenrijk aankijken maar er niet inkunnen...
Prachtige vergezichten, en te laat voor de kabelbaan, maar ook het regenachtige weer was er niet naar.
Toen maar weer naar de camping.
Dit is van nabij het stadion en tevens de Zwitserse grens, met zicht op het kasteel van de prinselijke familie.
De wereldomroep is ook iets fantastisch.
Als ik in de ochtend ontwaak zijn ze er al, en na een vakantiedag zijn ze er in de avond weer van 22 tot middernacht.
De frequentie is makkelijk te vinden met de gratis meegenomen folder.
Eens zal de wereldomroep overbodig worden, als op alle campings draadloos internet aanwezig is.
Want dan zou ik toch echt 3fm opzetten.
Tot die tijd voldoet de wereldomroep prima.
Uitgebreid nieuws, uitgebreid weer, achtergronden en amusement.
Helaas geen arbeidsvitaminen of gouden uren meer, nu draaien ze zelf plaatjes.
En toch heeft dat ook wel weer wat, soms is het net Risingflowradio, je hoort van Henk Wijngaard tot ACDC.
En jammer genoeg groetjes.
Dag 1, zondag 22 juli 2007, op weg naar Liechtenstein.
De dag begon al vroeg, en na een ochtendwandeling met Kiras en wat koffie was het zover.
Ik toog met mijn pa, ma, auto en caravan richting Liechtenstein.
3fm op, en de navigatie ingesteld.
We werden meteen Duitsland ingestuurd, en dan is het maar even en het wordt heuvelachtig.
Tot na het ruhrgebied kon ik 3fm blijven ontvangen, daarna werd het minder
en was ik overgeleverd aan de middengolf, dat was niet zo boeiend.
(dus tijd voor cassettebandjes)
Via de wegenkaart las ik mee met dat navigatieding, want ik mag graag weten waar ik ben.
We kwamen nog vlak langs Frankrijk, en dat was op de weg wel te merken.
Update: door de vele franse nummerborden opeens.
We kwamen tot voorbij Stuttgart, en zochten daar een camping op.
Campingplatz Aichelberg.
Daar zat een mannetje klaar om de vele doortrekkers naar een speciaal veldje te verwijzen.
Er was electriciteit, en het toiletgebouw toegankelijk, en restaurant aanwezig,
daar hebben we nog lekker een zigeunersnitsel gegeten.
We hadden weinig ruimte, want het was erg druk, alles hutje mutje op elkaar,
maar dat maakt niet uit, iedereen gaat morgen toch weer verder.
Tegen 22 uur, het was al donker, kwamen de laatste gasten, en die konden er ook nog wel bij.
De helft van alle kampeerders was Nederlander.
Het weer kon niet beter, droog en zonnig.
Morgen zal ik de eerste keer in mijn leven in Oostenrijk zijn, en ook in Liechtenstein.
Het zal mij benieuwen.
DAG 2, Maandag 23 juli 2007.
Opstaan met een stralende zon, iets fijners bestaat bijna niet.
Toen ik ontwaakte was het halve veldje al leeg, en tegen 10 uur zaten we weer op de snelweg.
Bij ULM naar het zuiden, alwaar flink aan de weg gewerkt werd, dat moet ook gebeuren.
En daar was het dan...eindelijk...OOSTENRIJK, aan de bergtoppen wel te zien.
Zodra we het land binnenwaren kwamen we meteen in de eerste tunnel, eentje van bijna 7
kilomter, ook nog met tegenliggers.
Ik wist dat mijn navigatieding de snelste weg via Zwitserland aan zou wijzen.
En ik wist ook dat een je een sticker voor 27 euro moet kopen voor de caravan.
Om dat te besparen maakten we een klein omweggetje en daar was opeens LIECHTENSTEIN.
Op het eerste gezicht deed het erg denken aan ANDORRA.
Hele hoge bergen, hele smalle wegen, heel erg druk, overal worden kleine gebouwtjes
gebouwd en sommige zijn al af, heel veel rotondes, en je rijdt constant bijna het land uit.
We waren rond drie uur bij de camping, maar de receptie was pas open om 17 uur.
"zoek maar een plek uit, zet maar neer, en meld je maar om 17 uur"
Het waaide wel een beetje wat het opzetten der voortent bemoeilijkte.
Sanitair en douches prima in orde, en de camping zelf is ook keurig netjes.
www.campingtriesen.li
Het uitzicht is weergaloos.
Achter en opzij Liechtensteinse bergen, en vooruit Zwitserse.
Mooi man.
Wordt vervolgd...
Ik heb in de vakantie gewoon doorgelogt, maar was niet in staat om het te publiceren, dus dat doe ik nu maar stapsgewijs.
Helaas ging het nieuws ook gewoon door, zoals de
jaarlijkse branden in mijn stad.
Ondertussen ben ik heel benieuwd wie mijn virtuele vrienden zijn, aanmelden kan
hier.
Ik moet het wel goedkeuren, want vriendschap moet van twee kanten komen, ook virtueel.
(soms doet ie het en soms niet, dat houdt het wel spannend, nut heeft het niet, daarom is het kunst)
Ik heb in Liechtenstein speciaal internet opgesmurfd om wat te loggen, en bij thuiskomst bleek het logje helemaal verdwenen.
Dat is kut.
De reactie`s op dat stukje zijn wel bewaard gebleven omdat ze tevens in mijn mailbox verschenen.
En dat zet ik dan maar neer onder
Lees verder
Uren, dagen, maanden, jaren vliegen als een schaduw heen.
Waarheen weet ik ook niet.
Hoe dan ook, Kiras is jarig vandaag!
Zo`n zes jaar geleden kochten we hem, en op weg naar huis zagen we in zijn papieren dat ie geboren was op 9 augustus, net als ik!
Toen stond dus al vast dat hij op de datum 9-8-7 6 jaar oud zou worden.
6 = 3 + 3, dat heeft er niets mee te maken, maar ik word dus 33.
Net zo oud als jezus geworden is.
Foto gemaakt in Liechtenstein, meer volgt later.
Dat zijn drie fouten in een zinnetje van vijf woorden, kortom :
klikken maar!
Aldus, Renesmurf.
« Vorige Pagina |
Toon berichten 6705-6712 van 8519 |
Volgende Pagina »
