Op vacantie
Vooraleerst echter deel ik even mede dat vakantie voor mij een avontuur is.
Ik zie dingen, ervaar dingen, ben altijd even kritisch, maar geniet met volle teugen, hoewel ik besef dat het niet altijd zo overkomt.
Dat gezegt hebbende, nu met een dag vertraging mijn dagboek van afgelopen maandag.
Ik bevind me in Duitsland, het is de eerste maandag van de maand en alhier loeien geen sirenes.
Men test hier eenvoudigweg niet.
Ik weet niet waarom, maar het spookt dan toch even door mijn hoofd.
Vandaag was het druk, het gratis busje dat ons van de camping naar de tramhalte brengt kan acht personen vervoeren (en met de chaufeur er bij negen) en er stonden zoveel mensen te wachten dat we pas de derde rit meekonden.
En aan het eind van de dag was dat overigens weer zo.
We gingen naar de welbekende east site gelatie, dat is een stuk van de Berlijnse muur van een ruime kilomter dat er nog altijd staat te staan, en waar ze toch telkens weer gedeeltes van neerhalen om er spuuglelijke kolossen neer te plempen.
Toegegeven, de Muur is ontzettend lelijk, maar ook weer heel erg mooi en historisch.
Wat mij betreft had de hele muur overal blijven staan, zonder betekenis en met overal vrije doorgangen.
Na het aanschouwen van dit openbare kunstwerk wandelden we verder door de stad, we volgden de route van de muur.
Waar mogelijk is dat aangegeven middels klinkers in de weg, en op vele andere plekken is er nieuwbouw gepleegd.
We liepen ook nog een end verkeerd doordat we een bordje misten en togen met de bus naar een metro, waar we niet in gingen omdat we het juiste bordje gevonden hadden.
Onderweg kwamen we op een aantal plekken nog krotten tegen, waar mensen wonen die het niet zo nauw nemen, zal ik maar zeggen.
Even bizar als triest eigenlijk toch wel.
Af en toe ergens even zitten, wat eten, wat drinken, en weer door.
Het werd alweer behoorlijk heet, en ook later en vermoeider en toen maar weer richting camping.
Ach, ze spreken daar overal duits, en dat is toch iets makkelijker dan Pools…