Een tijdje geleden hadden ze een soortgelijk radiogesprek op radio 1, rechtsreeks vanuit Winschoten, en nu waren ze naar Utrecht, rechtsreeks op radio 2. Toen zat ik in het publiek, nu zat ik thuis te luisteren.
Het voormalige Sint Lucasziekenhuis staat al jaren leeg en gaat grotendeels tegen de vlakte, de oudste delen blijven bewaard. Of die nog opgeknapt worden of niet is men nog niet uit.
Afgelopen zaterdag was de hal van het ziekenhuis nog éénmaal open, met twee tentoonstellingen, een tekeningen en herinneringen schrijfmuur en er waren rondleidingen door het hele gebouw voor de snelle bofkonten.
Maar er werd op schermen wel een film vertoond van de rondleiding, langs de gebouwen en door de gangen, ik zat op een bankje te kijken en filmde eens wat in het rond.
Ik heb er wel een kwartier gezeten, en wel een kwartier rondgelopen en toen weer naar huis.
Dit is wat ik van het voormalige ziekenhuis kan zien vanaf mijn balkon. Het ziekenhuis bevindt zich onder de drie boompjes, dat ding links is de toneeltoren van cultuurhuis De Klinker. En helemaal rechts is nog een beetje wit te zien, het eind van het ziekenhuis.
Dit is de zijgevel van het voormalige ziekenhuis, midden in het centrum van Winschoten.
Dit is de Zusterflat, waar eens de zusters uit het ziekenhuis woonden, en nu zitten er appartementen in.
Dit is ook een zijbeuk van de voormalige ziekenhuis gezien vanaf het parkeerterein van dat voormalige ziekenhuis. Dit wordt allemaal gesloopt, het oudste deel laten ze staan.
Het ziekenhuis was gebouwd achter de katolieke kerk en daarna steeds verder uitgebreid naar achteren.
In Delfzijl, een kilometer of 25 verderop, hadden ze ook een ziekenhuis, deze is gefuseerd met die uit Winschoten en samen zijn ze in een nieuw gebouw in Scheemda gegaan. Mensen schijnen steeds ouder te worden, dit is al een grijs gebied, en dan gaan ze het met het oog op de toekomst maar met minder ziekenhuizen doen.
Hoe dan ook, die van ons is weg, en wat overbleef wordt gesloopt, wat rest zijn de geschiedenis en de herinneringen en hopelijk ook de oude gedeeltes bij de katolieke kerk.
Het is 1 oktober, het begin van de herfst. Ik haat de herfst.
Gedurende september kan ik nog volhouden dat het zomer is, september is immers een zomermaand. Maar het daglicht wordt korter, de temperaturen kouder en de dood en verderf van de bladeren der natuur komt er aan. En dan duurt het nog tot maart voor de zon weer een beetje gaat schijnen.
Maar zo is het leven, na het zoet van de zomer komt het zuur van de winter. Hoe ouder men wordt des te sneller het gaat en ik besef steeds meer, de leuke dingen blijven leuk en de nare dingen blijven naar, dat hoort gewoon zo.
Winschoten begon deze maand met een explosie aan een woning in het holst van de nacht. Ik heb er zelf niks van gehoord, en de NOS ook niet.
Wat ik wel heb gehoord, en bij deze aan iedereen laat horen, de Rim Bim, uit 1985, en ik luister dit lied ook al sinds 1985, niet elke dag natuurlijk.
Dit nummer zette ik vroeger altijd op als ik wat neerslachtig was, en dat hielp, het vrolijkt me op, dat effect heeft het nog steeds. De stem is mooi, de muziek is mooi, het is duidelijk verstaanbaar en klinkt zo netjes. En het slaat helemaal nergens op.
Quandy was niet altijd aan het wandelen of zwemmen of aan het spelen of aan het eten of drinken of aan het plassen poepen. Hij sliep ook ontzettend veel. Daarom filmde ik hem eens terwijl hij lekker sliep, en liet ik daarna een moederkip en diens kuikens zien. Inmiddels hebben ze allemaal een goed leven gehad en zijn ze allemaal dood. In juni 2010 nog niet.
Quandy leefde van 12 september 2007 tot 20 september 2019. Hij kwam bij ons op 9 november 2007 en vanaf toen ben ik hem wekelijks gaan filmen, later maandelijks. In juni 2010 was hij dus twee jaar, en dit is dus alweer het zoveelste filmpje in de Quandy Binge Wachting Lijst, waar ze dus uiteindelijk allemaal in gaan komen.
Ik was afgelopen zaterdag voor het laatst in de voormalige Sint Lucas Ziekenhuis in Winschoten. Omdat het gebouw grotendeels gesloopt wordt mocht iedereen er nog één keertje in, om afscheid te nemen.
Er was daar ook een maquette van het Sint Lucas Ziekenhuis en u kan zien dat ze in die honderd jaar telkens verder uitgebreid zijn. In de jaren 90 was de laatste grote verbouwing, toen werden er nog allemaal woningen gesloopt om ruim baan te maken voor het ziekenhuis, en deze eeuw besloot het ziekenhuis om op te krassen.
Dit is dezelfde maquette, maar dan van de zijkant. Links is de hoofdingang en rechts de oudste gebouwen achter, die voorlopig nog even blijven staan.
Tijdens de open dag was er in de ontvangsthal de mogelijkheid om iets op deze muur te schrijven of te tekenen.
In oktober begint de sloop, dat gaat bijna een jaar duren.
