Vandaag, eigenlijk gisteren, weer een fijne fietstocht gemaakt. Middels de Achterhoekfietsrouteapp heb ik twee routes gecombineerd en gingen we genummerde bordjes volgen.
Hier bij een watermolen die ook ooit eens door Mondriaan geschilderd is.
En hier sta ik voor de watermolen.
Binnenin kon ik gratis even kijken en mocht zelfs naar boven.
Later kwamen we weer langs de Duitse grens en heel even zelfs een klein stukje door Duitsland heen.
Ik wil ook niet elke grenspaal op de foto zetten, maar eentje uit 1766 is toch even leuk.
We reden eerst even verkeerd, we hadden niet meteen in de gaten dat we hier onder door moesten, dat is gelijk de poort tussen Nederland en Duitsland.
In Duitsland nog even deze foto gemaakt, en toen weer terug naar Nederland, Gelderland, de Achterhoek en Winterswijk.
Tot zover dan gisteren, morgen het verslag van vandaag, enzovoort.
Vorige maand wist ik al dat ik het deze maand op de camping zou horen. Erg hard klinken de Gelderlandse sirenes niet.
Gelderland is wel goed bezig met het verleden, her en der bordjes met geschiedenis, maar ze zijn niet zo bezig met de toekomst, ik zie zeer weinig windmolens, terwijl er wel wind is. Kom op Gelderland, er is plek genoeg!
Daar zijn we naar toe gefietst en hebben aldaar wat rondgewandeld.
Het fietsen gaat als volgt, moeder fiets voorop, daarna vader en ik rij achteraan en ik schreeuw als we links of rechts moeten, dat werkt prima, zo blijven we bij elkaar en verkennen we de Achterhoek.
In het noorden denkt men vaak dat het weerbericht niet geld voor ons omdat we niet meetellen, maar ook in oosten klopt er vaak geen snars van, de dag begon regenachtig en zo eindigde het ook, maar tussendoor was het zonovergoten, heel anders dan de voorspellingen.
Twee oude groeven zijn nu natuurgebieden, waar dus ook geen mens mag komen, en één is nog in gebruik en wordt in de zomer wel eens gebruikt als openluchttheater.
Ook deze week in Winterswijk: Rolling Flavors, dat is een eet en muziekfestival.
Alleen al de geur is erg fijn, de sfeer ook en de muzikanten deden flink hun best.
Ik heb zoiets al eens gezien in Amsterdam en veel kleinschaliger ook eens in Winschoten, maar dit is dus Winterswijk.
Ik nam onder andere een Achterhoeks ijsje, dat ze met plamuurmessen in elkaar pulveren, de smaak is heerlijk.
En ik heb nog even op de plek gestaan waar ook ooit Mondriaan gestaan heeft en dit geschilderd heeft, dat deed hij voor hij met die vakjes en vlakjes begon.
Daarna weer terug waar we vandaan kwamen, Camping Vreehorst.
Van het weerbericht kan je niet op aan, dat was reeds bekend, er is heel veel regen niet gevallen, slechts een kleine doch pittige bui maar ook warme zon. We zijn wezen fietsen naar het Duitse Bocholt, een grouwe grijze stad. Fietspaden zijn er ook in Duitsland, wel anders dan hier, maar het landschap is vrijwel hetzelfde.
In Bocholt heb ik niet heel veel bijzonders gezien, maar ik heb toch nog een plaatje geschoten.
Ik heb even gekeken of de grens net zo grillig is als op de kaart staat, en dat is het geval. Bij ons is het een rechtste streep, hier is elk weilandje van een ander land. Dit heeft niks met de volgende foto te maken, ik zeg dat er zo even bij.
Dit was het voor nu, morgen weer verder met de vakantie.
Augustus begint erg regenachtig, maar na de Arbeidsvitaminen werd het af en toe wat droger en zijn we toch wezen fietsen.
Normaal ga ik in een dorpje of stadje ergens parkeren en rondwandelen en een ijsje eten of gewoon ergens zitten, maar als het af en toe regent fiets ik liever door. We zijn geweest door onder andere Lichtenvoorde, Zelhem en Varseveld maar daar heb ik weinig van gezien. Wel veel mooie fietspaden, maar daar heb ik geen foto van, want gedoe, omdat mijn fototoestel tevens mijn navigatieapparaat is en vast zit in een rubber aan mijn fietsstuur, en zo interessant is dat nou ook weer niet.
Wel interessant was Jezus die in Duitsland hing, daar ging ik even mee op de foto.
Hier doe ik deze weken mijn behoeftes en was ik mezelf alsmede de afwas.
En wat Dinxperlo zo interessant maakt is dat de grens dwars door de plaats heen loopt.
De wijk ten zuiden van Dinxperlo is Duits en heet Suderwick.
Precies dezelfde situatie als in Kerkrade, dus uniek is het niet.
Eens in mijn leven wilde ik het eens zien, vandaag is dat gelukt.
Beide plaatsen werken ook samen, zoals onder andere dit verzorgingstehuis.
Grensbewaking is zinloos, hier kan men op zoveel plekken de grens over.
Historische stenen precies op de grens.
En omdat ik er toch was heb ik meteen ook even de kleinste monumentale kerk van Nederland bekeken aan de buitenkant.
Ik ben ook nog even op een uitzichtheuvel geweest maar dat was niet zo boeiend.
Ik hoef geen tips dat ik iets moet gaan kopen, dat bepaal ik zelf wel, ik gebruik alles wat ik heb tot dat het niet meer doet en zolang ergens nog leven in zit hou en gebruik ik het.
Dat is toch godverdomme niet normaal, wie kan er nou tegen het helpen van mensen zijn? Nou ja, ik ben voorstander van het helpen van mensen, behalve als ze Nathalie Vaneker zijn of het met dat wijf eens.
Tot zover vandaag, morgen weer verder, zonder nieuwe telefoon want deze doet het nog. Alhoewel mijn accu nu wel heel snel leegraakt, als ik dat mag zeggen.
Ik vier mijn vakantie in de Achterhoek en ging vandaag een route fietsen. Ik heb een app gedownload met fietsroutes en de meest geschikte koos ik uit. Een route waarbij het wel handig is om ook de nummering op paaltjes te gebruiken, want mijn telefoon is leeg voor de route afgelopen is.
Ik bleef niet in de Achterhoek, de route ging ook deels door Duitsland heen. Deze foto is genomen in Duitsland met zicht op Nederland, het hekwerk is de grens.
En wie daar dan even pauze neemt en gaat koekeloeren komt wel een grenspaal tegen.
Langs de hele Nederlandse Duitse grens staan zulke eeuwenoude palen.
We fietsten een stuk door Duitsland en toen weer in Nederland.
In Bredevoort hielden we een uur pauze en dat gaf mij de gelegenheid om alle straatjes in de binnenstad te bekijken, heel mooi.
Bredevoort was vroeger, net als Winschoten, een vestingstad met wallen en bastions en grachten en dat is, net als in Winschoten, allemaal verdwenen. Maar her en der wel gemarkeerd om de geschiedenis levend te houden, net als in Winschoten.
Het is er klein maar fijn, met wat buitenwijken er omheen, en deze molen op een heuvel.
In Aalten ben ik nog even een kerk in geweest, filmpje volgt nog, de foto`s van vandaag zijn van Bredevoort
Het is mooi wat er nog is, en het is jammer wat er niet meer is, dat is vaker zo.
Hier is ook een vrouw van Rembrandt geboren en getogen.
In de avond wederom gebarbecued na een fietstocht van 50 kilometer.
