Vandaag was ik voor het eerst sinds schrikkeldag weer eens naar Cultuurhuis De Klinker. Om te kijken naar de filmvoorstelling van Het Winschoter Stadsjournaal. Een groep Winschoters maakt sinds de jaren 60 films over wat er allemaal gaande is in Winschoten. Vroeger lette ik echt op wat er allemaal te zien was in De Klinker, tegenwoordig ontgaat het me een beetje. Toevallig las ik dat er gisteravond deze filmvoorstelling was, maar dat dat hedenmiddag herhaald werd en hedenavond nog een keer. En ik schat dat er wel 500 mensen in de zaal zaten vanavond, waaronder mijn vader en ik.
We zagen veel, de geschiedenis van de bioscopen in Winschoten, de besluitvorming rond de bouw van De Klinker, die er inmiddels alweer tien jaar staat. De watertoren, zwembaden, uitgaansleven, vermaak op de bevrijdingsdagen en iets over één van de twee voetbalclubs die onze stad rijk ik.
Wat ik niet wist en nu wel weet is dat ze bovenzaal van de voormalige bioscoop Scala nog intact is. Niet te bezoeken, want beneden is winkel geworden, maar het is er nog!
Morgen ben ik ook weer op stap, dan ben ik naar de Markpleinkerk. Men wil een visie en een plan van uitvoering ontwikkelen voor het Marktplein. Ik houd mijn hart vast, maar goed, de toegang is gratis en ik neem een kijkje.
Vandaag een filmpje die gemaakt is op de laatste dag van augustus 2024.
Gezelligheid in Winschoten tijdens straattheaterfestival Waterbei, waar ook gedanst werd op het Isrealplein.
En op de eerste zaterdag van de lente is het alweer tijd voor de eerste modeshow van dit jaar op het Isrealplein en tussendoor zal er wederom gedanst worden.
Als ik zeg dat mijn uitzicht in de afgelopen jaren dat ik hier woon nog nooit steeds hetzelfde is gebleven bedoel ik niet natuurlijk al die evenementen die hier plaats vinden. Dan bedoel ik puur de bebouwing in de omgeving.
Het zijn telkens kleine veranderingen waarna ik denk dat het nu wel af zou zijn, en dan toch is er elders wederom een kleine verandering. Daar oordeel ik niet over, ik klaag er ook niet over, ik constateer het slechts.
Dat hokje daar was er eens niet, en vorige zomer zaten er mensen op een dakterras aldaar.
Het meeste is al eeuwenlang hetzelfde, maar altijd aangepast aan de huidige tijd.
Remspoor op het Zuiderveenfestival aan het Zuiderveen in Winschoten.
Ik was daar afgelopen zomer, en wilde zo af en toe even een minuut sfeer vastleggen. Het is prachtig om tussen die opgestapelde caravans en wagens te wandelen en de kunstobjecten te bekijken. Ik heb er toen ook al een filmpje van laten zien, de rest heb ik bewaard voor later, en dat is nu.
In 2025 viert Winschoten haar 200-jarig (stads)bestaan. Ter gelegenheid van dit bijzondere jubileum organiseert de stad een jaar lang feestelijke activiteiten en evenementen. Daar hoort deze website bij: Winschoten200.nl
Ik heb heel vaak foto`s vanaf mijn balkon laten zien, dan zit er geen glas tussen. Nu heb ik eens een foto vanuit mijn slaapkamerraam gemaakt, met het raam open, dan zit er ook geen glas tussen.
Gisteren was de alweer zesde sterfdag van Janine van Elzakker, beter bekend als Wilhelmina Kuttje junior, Anneke Rol, Elsje de Wit, GZ van Beurden-Krul, Jacqueline van Benthem en Mieke van der Wel, ze werd slechts 73 jaar.
Vandaag is Clous van Mechelen, beter bekend als Jan Vos en Teun Balk, jarig, alweer voor de 84e keer. Wat is het leven toch oneerlijk.
Onlangs verloor Clous zijn vrouw, net als de 82 jarige Wim T Schippers.
Gemiddeld worden vrouwen ouder dan mannen, maar zo blijkt is dat niet altijd het geval. Beide heren gaan gewoon door met leven, Wim treedt op 12 april op in het concertgebouw in Amsterdam, en Clous was in februari nog bezig.
Ik heb beide heren al eens echt voor me zien optreden, de dame alleen via de media. Maar tot op de dag van vandaag hoor ik ze allen iedere dag.
Ik sta er mee op en ga er mee in de auto en in bed en in bad en op mijn balkon en het verveelt nog steeds niet.
In Natuurgebied Reiderwolde, ten noorden van Winschoten, bevindt zich een stuwwal uit de ijstijd, met daarop een ruim zeven meter hoge rode uitkijktoren. In 2011 stond die toren er echter nog niet, en was er ook nog niet zoveel natuur. Maar Quandy was er wel en we bewandelden het hele gebied en hier staat een filmpje hoe het nu is.
Quandy leefde van 12 september 2007 tot 20 september 2019. Hij kwam bij ons op 9 november 2007 en vanaf toen ben ik hem wekelijks gaan filmen, later maandelijks. In april2011 was hij dus drie jaar, en dit is dus alweer het zoveelste filmpje in de Quandy Binge Wachting Lijst, waar ze dus uiteindelijk allemaal in gaan komen.
