Fuck
Kiras is dood.
9 augustus 2001 - 29 september 2007
Nog wat foto`s hier en daar.
Het hele verhaal onder Het begon zo`n drie weken geleden.
Zoals wel vaker had Kiras weer eens wat, dit keer geen ooronsteking of zo, maar hij liep wat mank.
Meestal gaat dat vanzelf weer over, even een paar dagen rustig aan doen dan maar.
Maar gedurende die week werd het mank lopen erger, en hij werd wat stram!
En de stramheid werd erger, en op een zaterdag nauwelijks nog vooruit komen.
Dat was schrikken, daar moest de dierenarts bij!
Moeder belde de dierenartsenpraktijk in Winschoten, de weekenddienst was in Midwolda.
We mochten wel even langskomen, dus mijn vader ik gingen er naar toe.
(toevallig was mijn navigatie net even uitgeleent, maar we vonden het al snel)
Hmm, zei de dierenarts, zeer zwakke achterstel.
Hij gaf wat medicijnen tegen de pijn, en met flink wandelen konden de spieren aansterken.
Ik moest aankomende vrijdag maar naar de praktijk in Winschoten komen, daar kon ik tevens betalen.
Kiras knapte enorm op, hij was weer als vanouds.
Hij wilde weer veel meer spelen en knuffelen.
Die vrijdag bekeek de dierenarts hem nogmaals en alles leek goed.
In plaats van hele dure pillen kreeg ik nu een drankje mee, dat over zijn voer moest.
In de opvolgende week werd het weer slechter, en slechter.
Dat zou wel aan de andere medicijnen kunnen liggen (logische gedachte)
Dus de dierenarts maar opgebeld en een potje pillen gehaald.
Misschien was het wel een ouderdomskwaal, en we kregen tevens een gratis proefzakje speciale brokken mee.
(de kosten maken niks uit, de teller staat inmiddels al op 300 euro of zo, weekenddienst inbegrepen)
Maar ook de pillen werkten niet.
Dus gelijk maar een hele zak speciale brokken gehaald.
Met die speciale brokken mocht hij ook niets anders meer!
(gelukkig heb ik de avond daarvoor hem nog een lekkere bullepees gegeven)
Niks hielp, de wandelingen werden te kort voor woorden, en hij lag de hele dag.
In zijn kop wilde hij nog van alles, maar zijn lichaam wankelde en waggelde, en als die tegen een boom ging pissen viel die om.
Deze zaterdag was het helemaal mis.
Smiddags nog naar het bos geweest, maar in de avond kon het echt niet meer.
We besloten smiddags al dat er maandag een dierenarts moest komen om te kijken.
Maar in de avond besloten we maar om hem toch nu maar te laten komen.
"of we wel langs konden komen, weer in Midwolda", was de vraag, en aldus geschiedde.
Omdat zijn voorpoot ook nogal trok wist de dierenarts dat het een zenuwaandoening was.
(daar was ook een moeilijk woord voor)
Het komt vaker voor bij oudere honden, maar ook jonge hebben er wel eens last van.
Het is heel erg jammer, het is heel erg snel gegaan en er is niks aan te doen.
Mijn vader aaide hem nog en ging buiten wachten, en ik bleef er bij.
Herinneringen van Baretta en Karzan, die ook ooit ingeslapen moesten worden, kwamen weer boven.
Eerst wordt de hond in slaap gespoten, vervolgens gaat zijn tong uit de bek, en dan komt de dodelijke spuit.
Nog een laatste aai en knuffel, en daar gaat ie dan....
Godverdomme, wat doet dat zeer!
(waarom log ik dit eigenlijk?)
Pa had inmiddels even naar huis gebeld, zodat ma wist dat we zonder Kiras weer thuis kwamen.
(we mochten hem wel meenemen, maar daar heb je meer last dan vreugde van, de dierenarts zorgt er wel voor dat ie gecremeerd wordt.)
65 reacties
Jeemig Rene, je wilt nooit nix gewenst worden van mensen die je toch niet kent en zo, maar ik kan me helemaal voorstellen dat je je nu zwaar klote zult voelen dus bij deze toch veel sterkte gewenst!
!! Sterkte ermee René 
Soms gaat dat zo in het leven, René…Sterkte met het verwerken van dit verlies.
Wel mooi dat je zoveel foto’s hebt van Kiras.
Tjhonge wat erg zeg..en ik kan me der alles bij voorstellen..3 jaar geleden heb ik hetzelfde meegemaakt met onze eerste..sterkte ermee..en ik ben ook hiervan erg geschrokken..dat meen ik echt..bah.
Godver… dat is slecht nieuws.
Het woord ‘Sterkte’ is het minste wat ik je mee kan geven. Wat een rotwoord.
Door mijn eerdere ervaringen met het overlijden van huisdieren denk ik te weten hoe het met je gaat. Daarom wens ik je toch veel ‘sterkte’ toe met dit verlies.
Jeetje René, als wij er al zo van schrikken en zullen ervaren als een groot gemis op dit log, hoe moet jij je dan wel niet voelen? Heel, heel veel sterkte!
Woorden schieten te kort. Tranen prikken uit mijn ogen. Het is afschuwelijk om van een dierbaar lid uit het gezin, afscheid te moeten nemen.
Enorm veel sterkte met dit verlies ….
Gatdorie, dat is zwaar kut, dat geeft een hele grote leegte in huis. Ik leef met je mee, veel sterkte, ook voor je ouders.
Je maatje dood… ik wens je sterkte. Ik weet wat je doormaakt. Ik ben niet zo jankert, maar toen mijn lievelingshond dood ging, 2 jaar geleden, heb ik zitten janken als een kind. Hij was 14 jaar mijn maatje geweest. Nogmaals sterkte.
Ah René, wat vind ik dit erg voor je. Jij e Kiras waren echt een stel. Zoals jij de dood van Kiras beschreven hebt, heb ik mijn vorige hond ook dood zien gaan. Eerst wilde ik er geen getuige van zijn en achteraf was het goed dat ik het toch gezien heb. Sjors is nu ook al weer twaalf en ik vrees de dag…
Afscheid nemen van je hond, dat doet altijd zo’n pijn. Ik roep dan iedere keer: “Nooooit meer een hond!” Maar ja…
Veel sterkte, René!
Iedereen weet hoe Kiras en jij vrienden waren. Dit komt heel hard aan, ik schrok er zelf ook van toen ik het las. Veel sterkte, Renesmurf!
Ik schrik me helemaal de blubbers!!! Jeetje wat triest voor jullie en voor Kiras. 6 Jaar is echt zo oud nog niet en om nu je vriendje te moeten verliezen is vreselijk!!
Gelukkig heeft Kiras niet heel erg geleden en hebben jullie er goed aan gedaan om Kiras in te laten slapen (is echt een moeilijke beslissing om te nemen).
Ik wens je heel veel sterkte René. Het leven zal niet meevallen zonder je beste vriendje Kiras!
Kiras: rust in peace.
Gaan wij ook eens een weekend weg. Dankzij ria werden we erop geattendeerd. Sterkte ermee. Het was een hele mooie hond, en de foto’s op zaterdag waren een goede traditie, vooral die in de sneeuw.
Dat is echt kut om te lezen smurf 
sterkte ermee.
Kiras rust in vrede, en veel ‘plezier’ in het hondenparadijs.
Dat is echt rot. Nog niet zo heel lang geleden ging onze Tobi ook zomaar plotseling naar een andere wereld.Ik snap goed wat je nu mee maakt.Sterkte, heel veel sterkte.
Wat betreft die reaktie op het volgende logje, die had ik al geplaatst voordat ik dit logje las.
René, dat is inderdaad wat je noemt een slecht weekend! Ik schrik gewoon om dit te lezen. Kwam even kijken hoe het met de kippen gaat, en lees nu dit
Sterkte René! Dit hakt er wel even in!
Ik vind het rot voor jou en jullie en weet me het laten inslapen van mijn eigen hond en alle emoties die ermee gepaard gaan nog goed te herinneren.
Sterkte!
Ik ben er helemaal sprakeloos van…, tjee hij was niet zo lekker.. maar dit had ik niet verwacht René.
Heel veel sterkte klinkt best banaal.. maar ik hoop dat jullie het verdriet snel kunnen verwerken en het een plekje kunnen geven.
Extra dikke knuff voor jou!!!!!
Shit man. Het duurde even tot mijn doordrong dat je trouwe viervoeter er niet meer is. RIP Kiras. Gecondoleerd en sterkte ;-(
Sorry, ik ben even niet hier geweest.
Wat erg voor je. Ik ben blij dat Kiras niet lang heeft moeten lijden, maar graag had ik je hond wat langer bij je gezien. Jij natuurlijk ook. Wat zal het stil zijn.
Sterkte Rene ik weet zo goed hoe dit voeld.Mijn retriever was 14 jaar en helemaal op.Op een morgen kwam ik beneden en lag ze dood in haar mand…zal dat beeld nooit meer vergeten.Veel sterkte !!!
Oh Rene, wat ERG… Ik kan me je verhalen zonder Kiras bijna niet voorstellen.. Wat moet het naar voor je zijn.. Veel sterkte met het verlies… (Mijn eerste ingeving is, neem een pup, maar ik kan me voorstellen dat je er nog niet op zit te wachten..)
Ik weet;
een late reactie,
maar daardoor niet minder gemeend.
Sterkte met het verlies van Kiras….
een lege plek in huis, dat zal flink wennen zijn !!!
jezus, Smurf! ik was net als Carin op vakantie, had het toen druk en dacht net: even Kiras-foto’s kijken om me op te vrolijken.
en dan lees ik dit
heel veel sterkte.
ik kan natuurlijk zeggen dat ik denk dat ik begrijp wat je voelt maar daar koop je geen fuck voor.
Wat erg!!! Ik krijg er kippenvel van… Smurf, sterkte er mee!